Kiedy zbierać czerwone porzeczki, kiedy czarne porzeczki śpiewają i dojrzewają, jak rozumieć i określać, co jest dojrzałe

Czerwona porzeczka (Ríbes rubrum) lub jak ludzie nazywają tę roślinę - peruka, ostroga, porechka - niski krzew liściasty, członek rodziny agrestu. Czerwona porzeczka, jako dzika roślina, była powszechna na brzegach zbiorników wodnych w lasach liściastych starożytnej Rosji. Słowiańscy uzdrowiciele wiedzieli o jego właściwościach leczniczych już w X wieku.

Ale minęło ponad sześć wieków, zanim stało się to znane we Francji, Anglii i Włoszech. Teraz czerwone porzeczki można zobaczyć nie tylko na obrzeżach lasów, nad brzegami rzek i jezior. Krzewy pawilonowe rosną na prawie każdej działce ogrodowej w strefie umiarkowanej kraju.

Bo dzięki hodowcom wyhodowano wiele odmian tej rośliny, które różnią się wielkością krzewu, kształtem, wagą i smakiem jagód. Czerwona porzeczka ma swoje własne cechy sadzenia, uprawy i pielęgnacji. O tym będzie artykuł.

Cechy krzewów

W strukturze zewnętrznej jest bardzo podobny do czarnej porzeczki: prawie taka sama morfologia krzewu, liście są zbierane w pędzlu. Ale czerwone porzeczki mają mniejsze jagody i nie ma absolutnie żadnego specyficznego zapachu porzeczki w liściach, łodygach, owocach. Pędy mogą być szarawe lub lekko beżowe. Drewno jest zielonkawe, a twardziel jest o kilka tonów jaśniejsza. Liście trzy lub pięć klapowane. Krawędzie są lekko ząbkowane, a spód lub obszar w pobliżu żył może być lekko owłosiony. Kwiaty są bardzo małe, zebrane w pędzle po trzydzieści sztuk.

Krzewy dorastają do 1-2 metrów. Krzewy średnie lub lekko liściaste. Dlatego zbiory są skoncentrowane pośrodku, a nie wynoszone na gałęzie peryferyjne.

Krzewy czerwonej porzeczki żyją prawie trzy razy dłużej niż czarne porzeczki.

system korzeniowy

System korzeniowy jest włóknisty, penetruje glebę na 50 cm, ale niektóre korzenie mogą być znacznie dłuższe. A to wyjaśnia odporność na suszę tego rodzaju porzeczki, ponieważ może ona pobierać wilgoć z głębszych warstw litosfery. Średnica systemu korzeniowego sięga 60–70 cm, dlatego należy zachować szczególną ostrożność podczas jesiennego lub jesiennego spulchniania gleby między rzędami.

Cechy owoców

Główne owocowanie czerwonych porzeczek koncentruje się na gałązkach bukietu. Owoce są zwykle kwaśne lub słodko-kwaśne, różowe, czerwone, fioletowe. Jagody o średnicy od 7 do 12 mm. O wadze 0,8 - 1,2 grama.

Prawie nigdy nie używane świeże. Z jagód robi się dżemy, marmolady, soki, wina, kompoty itp.

Kiedy dojrzeje

Czas dojrzewania zależy od regionu, w którym rośnie czerwona porzeczka. Np. na Białorusi jest to druga połowa czerwca, w rejonie moskiewskim koniec czerwca początek lipca. Na Syberii dojrzewanie jagód następuje pod koniec lipca. Rok po roku nie spada. Dlatego dojrzałość jagód i początek zbiorów można ocenić tylko wizualnie.

Ale lepiej nie usuwać go od razu. Odstaw na tydzień. Wtedy stanie się bardziej soczysty i mniej kwaśny.

Przydatne właściwości jagód

Jagody czerwonej porzeczki zawierają od 5,5 do 10,2% cukru, 1,7-3,5% kwasu, pektyny do 0,52 mg. Są garbniki, witaminy C i P, sole mineralne. 100 gramów jagód zawiera 7,7 g węglowodanów, 0,8 g białka i 0,15 g tłuszczu. Jagody są niskokaloryczne. W 100 gramach produktu jest tylko 33 kcal. Odwary z jagód i liści są stosowane jako środek moczopędny i napotny. Witamina P pomaga przywrócić krwawienie. Pektyny, które znajdują się w soku z czerwonej porzeczki, wiążą ołów, kobalt, stront, cholesterol w jelicie człowieka i usuwają je z organizmu. Dowiedz się o leczniczych właściwościach cebuli indyjskiej pod tym linkiem.

Przedawkowanie witaminy P może powodować pogrubienie ścian naczyń krwionośnych. Dlatego zarówno czarne, jak i czerwone porzeczki powinny być spożywane z umiarem.

Czy to obniża ciśnienie?

Czerwona porzeczka ma wiele przydatnych właściwości. Stosowanie jagód prowadzi do wzrostu odporności, herbaty i świeże jagody mają działanie moczopędne i żółciopędne, ale czarna porzeczka lepiej radzi sobie z objawami nadciśnienia. Stosowanie jagód rozszerzających naczynia krwionośne. Ten materiał opowie o amoniaku z mszyc na porzeczkach.

Lądowanie

Wiosną porzeczki zaczynają się rozwijać bardzo wcześnie, dlatego najlepiej sadzić jesienią, ale nie później niż 10-15 dni przed zamarznięciem ziemi. To prawda, że mogą zaistnieć okoliczności, w których wiosną trzeba posadzić porzeczki. Można to zrobić, gdy tylko pozwolą na to warunki glebowe. Plon przyszłego krzewu zależy od jakości sadzonek:

Rośliny powinny mieć dobrze rozwinięty system korzeniowy o długości od 15 do 20 cm;
Pędy muszą być zdrowe, bez uszkodzeń. 40-50 cm długości.

Podczas sadzenia uszkodzone korzenie przycina się ostrym sekatorem i zanurza w zacierze glebowym. Lub zanurzone w wodzie na 12 godzin, jeśli są trochę suche podczas przechowywania. Rośliny sadzi się tak, aby materiał do sadzenia znajdował się niżej w gruncie niż wyrósł w szkółce. Około 4-5 cm.

Zasady sadzenia czerwonych porzeczek:

Kopać dołek objętość 50x50x50 cm. Wlej do niego półlitrowy słoik dolomitu lub litrowy słoik popiołu. Ponadto nitroammofoska i sól potasowa są mieszane z sodową ziemią. Wystarczy na łyżkę stołową pod krzakiem. Wszystko to również przelewa się do dołu;
Umieść sadzonkę w otworze czerwona porzeczka pod kątem 45 stopni. Co najmniej trzy pąki powinny pozostać nad ziemią;
wypełnić dziurę gleba;
polej w tempie wiadra wody na krzak.

Podczas sadzenia jesienią sadzonki przycina się tak, aby pozostały pędy o długości około 20 cm. Podczas sadzenia wiosennego - 3-4 oczka.

Dystans

Podczas sadzenia czerwone porzeczki umieszcza się w odległości 1,5 metra od innego rzędu, a między krzakami powinno być co najmniej 1,25 m.

Warunki uprawy

Czerwona porzeczka będzie dobrze rosła i owocowała, jeśli zostanie posadzona na otwartej przestrzeni. Krzew uwielbia lekko kwaśne gliny ze zwiększoną dawką potasu. Roślina nie toleruje cienia, a nawet półcienia, zbyt kwaśnych i gęstych gleb. Nie lubi sąsiedztwa z czarną porzeczką, ale spokojnie dogaduje się z innymi drzewami i krzewami. Jak chronić porzeczki przed mszycami przeczytaj tutaj.

Opieka

Pielęgnacja krzewów jest prosta, ale przede wszystkim należy prawidłowo sadzić sadzonki. Aby wyhodować zdrowy krzew, musisz zebrać wysokiej jakości materiał do sadzenia, najlepiej o wysokości do metra, z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym.

Opieka polega na takich środkach agrotechnicznych: przycinaniu, leczeniu szkodników i chorób, rozluźnianiu strefy przyszypułkowej i niszczeniu chwastów.

Formacja krzewów

Krzewy należy przycinać wczesną wiosną, ponieważ gęstnieją, a plon będzie niski, a jagody małe. W drugim roku po posadzeniu pozostają 3-4 najbardziej rozwinięte pędy podstawne. Odbywa się to w kolejnych latach, aż uformuje się krzak z 15–18 gałęziami szkieletowymi w różnym wieku, które nie uciskają się wzajemnie.

Najwyższa produktywność występuje na młodych gałęziach, na starszym drewnie plon jest znacznie niższy. Dlatego gałęzie zwykle pozostawia się w wieku poniżej 6 lat.

Przetwarzanie na wiosnę

Wiosenne przetwarzanie krzewów czerwonej porzeczki składa się z następujących operacji:

Rewizja krzewu i usunięcie uszkodzonych i przemarzniętych gałęzi;
Usunięcie warstwy ściółki oraz spulchnienie i podlewanie krzaka. Następnie koło pnia jest mulczowane nowym materiałem;
Nierozdmuchane pąki są traktowane mieszanką Bordeaux.

Odmłodzenie

Wszystkie gałązki starsze niż 7 lat są wycinane z czerwonych porzeczek. Gdy krzew zaczyna dawać słaby wzrost, a na jego gałęziach pojawiają się małe jagody, należy odmłodzić roślinę:

W pierwszym roku wycięto dwie trzecie wszystkich starych gałęzi;
W przyszłym roku odetnij całą resztę, powyżej 7-8 lat;
W wyniku takiej operacji zaczynają intensywnie pojawiać się i rozmnażać podstawowe pędy.

Krzewy można odmłodzić tylko wtedy, gdy ziemia w obszarze korzeniowym jest dobrze nawożona.

górny opatrunek

Górny sos z czerwonych porzeczek odbywa się w kilku etapach.

Wiosną do stymulacji wzrostu masy wegetatywnej stosuje się nawozy azotowe. Aby jagody były lepiej wiązane, przed kwitnieniem przeprowadza się nawożenie nawozami fosforowymi i potasowymi.

Po zebraniu plonu rośliny nawozi się obornikiem lub obornikiem kurzym, po rozcieńczeniu wodą i umożliwieniu niewielkiej fermentacji. Jak pozbyć się mrówek na porzeczkach przeczytaj tutaj.

Nawozy organiczne najlepiej stosować podczas jesiennego spulchniania gleby.

Ale w okresie wzrostu roślin należy pamiętać, że plony mogą zostać zniszczone przez choroby lub szkodniki. Dlatego muszą zostać zidentyfikowane i leczone na czas. Dowiedz się, dlaczego na porzeczkach pojawiają się spuchnięte pąki.

Choroby

Jeśli nie podejmiesz środków zapobiegawczych na czas, krzewy czerwonej porzeczki mogą zachorować na oparzenie monilialne, antraknozę, mączniaka prawdziwego, parcha. Możesz dowiedzieć się o cechach niektórych patologii w poniższym artykule.

Parch

Parch to choroba gruszek i jabłoni, ale niektórzy ogrodnicy twierdzą, że może pojawić się również na porzeczkach. Na liściach i owocach pojawiają się brązowe plamy z szarym odcieniem. Liście zaczynają opadać, a jagody gniją.

Choroba ta rozwija się tam, gdzie gęste nasadzenia krzewów i deszczowe lata.

Antraknoza

Na liściach czerwonej porzeczki pojawiają się brązowe plamy, które bardzo szybko łączą się ze sobą. Blaszki liści wysychają i odpadają z krzaka. Jeśli nie walczysz z tą patologią, pod koniec lata krzewy mogą stracić całe liście. Jagody i pędy nie dojrzewają. Ponadto owoce pokrywają się czarnymi plamami i stają się bezużyteczne.

mączniak

Na liściach wszystkich rodzajów porzeczek pojawiają się białe plamki, które bardzo szybko powiększają się, a następnie gęstnieją, ciemnieją. Przy mączniaku na odmianach czerwonych, a także na czarnych liście ciemnieją, brązowieją i wyglądają jak spalone na słońcu.

Liście i jagody pokrywają się nalotem i nie nadają się do spożycia.

Szkodniki

W zaniedbanych ogrodach jest dużo szkodników, a jeśli sąsiadują z innymi obszarami, to bez wątpienia takie owady pełzają, latają, są przenoszone przez inne owady do krzewów czerwonej porzeczki. Każdy rodzaj rośliny ma określone szkodniki. Czerwona porzeczka nie jest wyjątkiem. Wśród szkodników pasożytujących na porzeczce czerwonej, szczególnie szkodliwą dla krzewu są: pryszczarka porzeczkowa, omacnica porzeczkowa. Ale są owady, które szkodzą wszystkim drzewom i krzewom owocowym. Należą do nich mszyce, dżdżownice, roztocza.

mszyca

Małe owady bezskrzydłe lub skrzydlate składają jaja, z których od wiosny pojawiają się larwy, tworząc całe kolonie. Zwykle osiedlają się na młodych pędach.

Charakterystycznym znakiem rozprzestrzeniania się mszyc i mrówek na krzaku są niejako pogniecione i poskręcane liście. W ich dolnej części widać rojące się owady.

To, że w ogrodzie pojawiły się mszyce, podpowiadają czerwone mrówki, które zaczynają intensywnie biegać w górę iw dół pędów.

wałek do liści

Ulotka róży - mały motyl o rozpiętości skrzydeł około półtora centymetra. W czerwcu lub lipcu składa jaja na gałęziach szkieletowych. A wiosną pojawiają się z nich żółtozielone gąsienice, które osiadają na liściach i intensywnie je niszczą.

Kleszcze

Wśród najczęstszych szkodników porzeczek jest roztocz nerkowy. Mały owad hibernuje w nerkach i składa tam jaja. Wyłaniające się z nich larwy intensywnie zjadają nerki od wewnątrz, a następnie rozprzestrzeniają się na sąsiednie. Obolałe oczy nie rozwijają się, a krzew stopniowo zaczyna pozostawać w tyle we wzroście, tracić produktywność.

Ponadto roztocz jest nosicielem chorób wirusowych, takich jak marmurkowatość. I nie ma skutecznego leczenia tej patologii, więc krzew będzie musiał zostać zniszczony.

Kompatybilność z innymi roślinami

Krzewy porzeczki czerwonej są kompatybilne z prawie wszystkimi drzewami i krzewami owocowymi. Wyjątkiem jest czarna porzeczka.

Wideo

Film o pielęgnacji i przycinaniu czerwonych porzeczek.

wnioski

Porzeczka czerwona to jeden z gatunków bogatej rodziny agrestu. Rośnie na działkach domowych w centralnych i południowych regionach kraju. Można go znaleźć dziko rosnące na brzegach rzek i polanach leśnych. Cechy biologiczne rośliny:

Porzeczka czerwona - krzew do dwóch metrów wysokości.
Czerwone, różowo-fioletowe jagody. Kwaśny lub słodko-kwaśny.
System korzeniowy jest włóknisty, zdolny do wnikania w głąb wód gruntowych. Dlatego ta roślina jest bardziej odporna na suszę niż czarna porzeczka.

Standardowe środki pielęgnacyjne: górny opatrunek, przycinanie, rozluźnianie, podlewanie. Przeczytaj o czerwonej porzeczce cukrowej.