Ogrodzenie gleophyllum: zdjęcie i opis
Zadowolony
| Nazwa: | Ogrodzenie Gleophyllum |
| Nazwa łacińska: | Gloeophyllum sepiarium |
| Typ: | Niejadalny |
| Synonimy: | Agaricus sepiarius, Merulius sepiarius, Daedalea sepiaria, Lenzitina sepiaria, Lenzites sepiarius |
| Systematyka: |
|
Ogrodzenie Gleophyllum (Gloeophyllum sepiarium) - rozpowszechniony grzyb. Należy do rodziny Gleophyllidae. Istnieją również inne nazwy tego grzyba: rosyjska - tinder fungus i łacińska - Daedalea sepiaria, Lenzitina sepiaria, Agaricus sepiarius.
Jak wygląda ogrodzenie Gleophyllum?
Rośnie na martwym lub uszkodzonym drewnie
Ogrodzenie Gleophyllum występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych latem i jesienią, w regionach południowych - przez cały rok. Owocniki są najczęściej jednoroczne, ale w sprzyjających warunkach mogą osiągnąć wiek czterech lat.
Powyżej na powierzchni grzyba widoczne są: szczeciniaste pokwitanie, guzkowate nacięcia i nierówności, koncentryczne strefy są ciemne w środku i jasne wzdłuż krawędzi. Główny kolor owocników zmienia się z wiekiem - u młodych osobników rdzawy z brązowym odcieniem, u starych staje się brązowy.
Owocniki mają kształt rozety, pół, wachlarzowaty lub nieregularny. Czasami są wyprostowane, zrośnięte ze sobą powierzchniami bocznymi. Najczęściej rosną na podłożu jedna nad drugą w postaci płytek.
Na wewnętrznej powierzchni młodego grzyba widoczne są krótkie rurki labiryntowe hymenoforu, u osobników dojrzałych jest on blaszkowaty, jasnobrązowy lub rdzawy. Chusteczki grzybowe mają korkowatą konsystencję, czernieją pod wpływem KOH (wodorotlenku potasu).
Gdzie i jak rośnie
Ogrodzenie Gleophyllum znajduje się na terytorium Rosji, a także w innych krajach na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Najczęściej występuje w regionach o klimacie umiarkowanym. Grzyb należy do saprotrofów, niszczy resztki martwego drewna, prowadzi do rozwoju brązowej zgnilizny. Preferuje drzewa iglaste, sporadycznie rośnie na osikach.
Grzyba można znaleźć badając martwe drewno, martwe drewno, pniaki na otwartych polanach w lesie. Czasami można go znaleźć w starych szopach lub magazynach zbudowanych z bali. Grzyby krzewiaste wewnątrz pomieszczeń mają słabo rozwinięte sterylne owocnikujące gałęzie z koralowymi gałęziami i zredukowanym hymenoforem.
Czy grzyb jest jadalny, czy nie?
W przyjmowaniu gleophillum nie znaleziono substancji toksycznych. Jednak twarda miazga nie pozwala na przypisanie jej jadalnym przedstawicielom królestwa grzybów.
Bliźniaki i ich różnice
Podobnym gatunkiem jest jodła gleophyllum, rzadki niejadalny grzyb rosnący w drzewach iglastych. W przeciwieństwie do Tindera, jego hymenofor składa się z rzadkich, podartych płytek. Powierzchnia owocnika jest gładka, bez włosia.
Ma bogaty, jasny kolor czapki
Inny bliźniak - log gleophyllum - preferuje lasy liściaste. On jest niejadalny. Często spotykany na budynkach z bali, tworząc brzydkie wyrostki owocników. Różni się od hubki szarawym odcieniem dojrzałych okazów.
Hymenofor charakteryzuje się obecnością porów i płytek
Gleophyllum podłużny rośnie na martwym drewnie zarówno drzew iglastych, jak i liściastych. Jest niejadalny, ma lekko wydłużony kształt kapelusza. Główną różnicą w stosunku do krzesiwa jest hymenofor rurkowy.
Gatunek ten ma gładką i miękką powierzchnię kapelusza
Wniosek
Ogrodzenie Gleophyllum osiada na martwym i przetworzonym drewnie iglastym lub liściastym. Owocniki nie zawierają substancji toksycznych, ale nie mają wartości odżywczych ze względu na specyficzną strukturę korka. Grzyb Tinder powoduje uszkodzenia drewna.
