Sadzenie i pielęgnacja szalotki na otwartym polu
Zadowolony
Dla wielu osób szalotki nie różnią się zbytnio od cebuli. Ale w rzeczywistości jest to niezależny gatunek z rodziny cebuli, która jest bardzo popularna w Europie Zachodniej. W Rosji można znaleźć takie nazwy dla tego gatunku jak „shorozub” lub „kushchovka”.
Co to jest szalotka?
Szalotka to dwuletnie zioło, o którym wspomina się od III wieku p.n.e. Głównym organem wegetatywnym tej rośliny jest bulwa z wieloma pąkami potomnymi (podstawy). Kiełkują jednocześnie, tworząc rodzaj gniazda składającego się z kilku małych głów. Na jednej roślinie może być od kilku sztuk do kilkudziesięciu główek. Ze względu na tę cechę szalotki są również nazywane rodziną.
Aby uzyskać materiał do sadzenia, nie musisz wyhodować sevoku z nasion. W tym celu możesz użyć dowolnej głowicy. Warto zauważyć, że jedna żarówka może stać się podstawą do pojawienia się kilku primordii, całkowita masa wynosi średnio 200-300 gramów, podczas gdy pojedynczy egzemplarz osiąga wielkość orzecha włoskiego.
Ta kultura ma delikatny i przyjemny smak. To samo można powiedzieć o mięsistych piórach, nie mniej popularnych w kuchni niż same cebulki.
Czym szalotka różni się od cebuli?
Cebula i szalotka mają wiele podobieństw, dlatego błędnie uważa się je za ten sam gatunek. Kryteria te obejmują mięsistą głowę o wadze 15-40 gramów, długie zielone pióra nadające się do jedzenia oraz dwuletni okres wegetacyjny. Ale w rzeczywistości rośliny te mają kilka różnic, które wyjaśniają ich klasyfikację jako różnych gatunków:
- Szalotka toleruje niższe temperatury i dojrzewa znacznie szybciej niż ich odpowiedniki-
- Szalotka rośnie w gniazdach, a rzepa rośnie pojedynczo;
- Miąższ szalotki jest delikatniejszy i przyjemniejszy, a aromat nie jest tak ostry;
- Cebula jest wybredna jeśli chodzi o warunki przechowywania podczas przechowywania, podczas gdy szalotki wyróżniają się doskonałą jakością przechowywania nawet w temperaturze pokojowej;
- W przekroju składa się z kilku stref z podstawami oraz rzepy z koncentrycznych pierścieni.
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że te dwa gatunki są bardzo do siebie podobne, ale przy odpowiedniej umiejętności można je łatwo rozróżnić po nazwie.
Popularne odmiany
- Airat - jest to odmiana w połowie sezonu, której plon wynosi 1,5 kg na 1 metr kwadratowy. Owoce są okrągłe z żółtą łuską i ważą średnio 15-20 gramów. W jednym gnieździe może powstać do 5 żarówek. Smak powstałej uprawy jest delikatny, ale jednocześnie ostry;
- Granat - odmiana śródsezonowa o smaku półostrym, uprawiana zarówno na zielenie, jak i cebule. Kształt owocu jest zaokrąglony płaski, średnia waga jednego kawałka to 30 gram. Łuska ma nietypowy brązowy kolor z szarawym odcieniem. Z jednego metra kwadratowego zbiera się od 1,5 do 2,4 kg plonów;
- tęgi - odmiana zawdzięcza swoją nazwę wysokiej odporności na szarą zgniliznę i pośpiechanie. Owoce dojrzewają średnioterminowo, okres wegetacyjny trwa 55-70 dni. Cebulki pokryte różowymi łuskami mogą ważyć do 50 gramów, w jednym gnieździe jest 5-7 żarówek. Z jednego metra kwadratowego zbiera się do 2,1 kilograma owoców;
- bursztyn syberyjski - owoce dojrzewają w 56-60 dni, w jednym gnieździe znajduje się 6-7 cebul z brązową łuską. Ich waga może osiągnąć 30 gram. Smak owoców jest półostry. Z jednego metra kwadratowego można zebrać do 2 kilogramów cebuli.
Airat
bursztyn syberyjski
Granat
Sadzenie daktyli na otwartym terenie
Czas sadzenia zależy bezpośrednio od celu uprawy rośliny:
- Jeśli sadzisz cebulę na wczesny zbiór pierza, zaleca się sadzenie jej późną jesienią na otwartym terenie lub wczesną wiosną w szklarniach;
- Aby uzyskać pełnoprawne głowy, takie prace są wykonywane w połowie kwietnia. Datę sadzenia można najdokładniej określić na podstawie temperatury gleby, powinna ona wynosić 8-10 stopni.
Zasady lądowania
Wybierając miejsce do sadzenia szalotki, należy zwrócić uwagę na wszystkie indywidualne cechy rośliny:
- miejsce powinno mieć dużo światła słonecznego, obecność cienia może przyczynić się do pogorszenia owocowania;
- gleba powinna być lekka i luźna. Zachęca się do korzystania z gleby gliniastej lub piaszczystej;
- szalotka najlepiej zakorzenia się tam, gdzie wcześniej rosły ziemniaki, pomidory, ogórki lub groszek;
- ziemia powinna być lekko kwaśna, w przeciwnym razie cebulki stają się mniejsze, a wierzchołki szybko żółkną.
Przed sadzeniem cebuli musisz przygotować glebę. Aby to zrobić, wykopuje się jesienią, wprowadzając następujące nawozy:
- wiadro kompostu lub zgniłego obornika;
- 30 gramów superfosfatu;
- 15-20 gramów nawozów potasowych.
Należy również przygotować materiał do sadzenia. Na kilka dni przed sadzeniem należy odciąć szyjkę zestawu i namoczyć ją w słabym roztworze nadmanganianu potasu.
Aby uzyskać większy plon, jako sadzonki wybiera się małe cebulki o średnicy do 3 centymetrów. Duże główki zawierają więcej pąków i dobrze nadają się do zbioru zestawów na następny sezon.
Umieszczając sevok w ogrodzie, powinieneś przestrzegać niezawodnego schematu:
- odległość między rzędami powinna wynosić 30-40 centymetrów;
- odległość między roślinami w jednym rzędzie powinna wynosić 20-30 centymetrów;
- w przypadku uprawy cebuli w celu uzyskania zawiązków odległość między roślinami zmniejsza się do 8-10 centymetrów.
Bezpośrednio przed sadzeniem bruzdę należy podlać dużą ilością wody. Sevok jest pogłębiony o 2-3 centymetry.
Zasady opieki
Aby uzyskać obfite zbiory szalotki, musisz odpowiednio dbać o roślinę i przestrzegać wszystkich zasad:
- Ta uprawa nie wymaga częstego podlewania. W umiarkowanych szerokościach geograficznych gleba nie może być w ogóle zwilżona, aw regionach południowych podlewanie można prowadzić w miesiącach bez opadów;
- Cebula wymaga terminowego pielenia i rozluźnienia gleby-
- Wczesną wiosną nasadzenia nawożone są nawozami azotowymi, na przykład mocznikiem;
- Na początku sezonu wegetacyjnego słabe gleby są nawożone złożonymi mineralnymi opatrunkami wierzchnimi.
Aby uzyskać plon większych cebul, doświadczeni ogrodnicy zalecają przerzedzenie gniazd na miesiąc przed zbiorem, pozostawiając 5-6 najbardziej rozwiniętych zawiązków.
Zbiór i przechowywanie
Zbiory przypadają pod koniec lipca. Wielu ogrodników twierdzi, że takie prace należy wykonać przed 2 sierpnia. Gotowość rośliny można określić na podstawie opadających wierzchołków, które wykazują oznaki żółknięcia.
Szalotkę można przechowywać w niemal każdych warunkach. Można go przechowywać w suchym pomieszczeniu w temperaturze pokojowej. Jako pojemnik lepiej wybrać pudełka z otworami lub siatkami.
Przed przechowywaniem owoców do przechowywania należy je suszyć na świeżym powietrzu przez 20-30 dni, po czym rozkłada się je na cebulki i usuwa suszone liście.
Choroby i szkodniki
Szalotka ma skłonność do pojawiania się chorób grzybowych, w tym mączniaka rzekomego i zwykłego, mączniaka rzekomego, zgnilizny szyi itp.D. Dotknięte rośliny zaczną więdnąć i prawie niemożliwe jest ich uratowanie. Jedynym wyjściem jest całkowite usunięcie. Zdrowa część nasadzeń jest traktowana roztworami Quadris, Mikosan lub Pentofag.
W celu zapobiegania chorobom grzybiczym przed sadzeniem nasiona moczy się przez 30 minut w preparacie „Maxim”.
Szkodniki dość często osiedlają się na szalotkach. Najczęściej można znaleźć następujące owady:
- mucha cebulowa - roślina i otaczająca ją gleba są traktowane popiołem drzewnym;
- Robaki - nadziemną część rośliny podlewa się roztworem soli (1 szklanka soli rozcieńcza się w 10 litrach wody);
- węgorz cebulowy - ten szkodnik jest w stanie zniekształcić spód cebulki matki. Dotknięte rośliny należy natychmiast usunąć;
- mszyca - te owady osiadają na piórach cebuli. Poradzisz sobie z nimi za pomocą wywaru z papryki, skórki ziemniaczanej lub rumianku. W ich preparatach chemicznych najlepiej pomaga Verticillin.
Szalotka to bardziej miękka i słodsza wersja cebuli. Nawet początkujący ogrodnik może wyhodować taką uprawę. Wynika to z faktu, że roślina jest w stanie przystosować się do niekorzystnych warunków atmosferycznych i nie wymaga starannej pielęgnacji.
O gospodarstwie
