Olejek z wiązówki: właściwości i zastosowanie, korzyści i szkody
Zadowolony
Lecznicze właściwości olejku z wiązówki są dobrze znane medycynie ludowej. Lek stosuje się jako „lekarstwo na 40 chorób”, co już sugeruje jego nieskuteczność. Oficjalna medycyna nie wie o takim leku. Hydrolat z Meadowsweet można znaleźć komercyjnie jako zapach. Producent na etykiecie często wskazuje, że lek nie jest lekiem, zrzekając się odpowiedzialności za jego użycie w celach leczniczych. Jest usprawiedliwiony. Wystarczy przyjrzeć się bliżej składowi chemicznemu preparatów z wiązówki.
Skład chemiczny oleju
W sprzedaży hydrolat i ekstrakt olejowy z wiązówki łąkowej. U ludzi oba środki nazywane są olejem. Ale to nie do końca w porządku. Różny jest również skład chemiczny i skuteczność terapeutyczna. Właściwości lecznicze oleju z wiązówki łąkowej i przeciwwskazania do jego stosowania wynikają z jego składu chemicznego, którego główne składniki są trujące:
- Salicylan metylu: szczególnie trujący w przypadku spożycia. Ekstrakt z kwiatów zawiera ok. 28% substancji, z nasion - ok. 11%.
- Salicyaldehyd: toksyczny w wysokich dawkach, jest surowcem do produkcji kwasu salicylowego. W preparacie z kwiatów 2,8% aldehyd, z nasion 12,4%. Główne zastosowania: w produkcji barwników, perfum, jako fungicyd oraz w innych gałęziach przemysłu niemedycznego.
Ale te same substancje mają działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, więc dobrze nadają się do użytku zewnętrznego.
Inne składniki, które składają się na „olejek eteryczny” wiązówki:
- glikozydy fenolowe;
- jonol;
- katechiny;
- flawonoidy;
- α-terpineol;
- garbniki;
- witamina C;
- kwas tłuszczowy;
- garbniki;
- kumaryny;
- związki niezbędne i aromatyczne;
- kamfora.
Hydrolat z wiązówki można stosować zewnętrznie w postaci okładów i nacierań. Ma przyjemny zapach. Ekstrakt olejowy jest częściej używany do użytku wewnętrznego, ponieważ stężenie w nim substancji aktywnych nie jest tak wysokie.
Z kwiatów i liści wytwarza się hydrolat wiązówki
Właściwości lecznicze i zakres olejku z wiązówki łąkowej
Tradycyjni uzdrowiciele stosują olej z wiązówki łąkowej do leczenia bardzo różnych chorób:
- cukrzyca;
- narządy układu oddechowego: z zapaleniem płuc, zapaleniem oskrzeli, astmą;
- nadciśnienie;
- choroby przewodu pokarmowego: skurcze lub atonia jelit (są to zjawiska przeciwne), biegunka, czerwonka, zapalenie żołądka i wrzody;
- padaczka;
- choroby skóry: ropiejące rany, pieluszkowe, łuszczyca, czyraki;
- Wirusowe Zapalenie Wątroby typu A;
- zapalenie dużych nerwów;
- migrena;
- SARS;
- choroby żeńskiego układu rozrodczego, zapalenie pochwy, zapalenie sromu, a nawet niepłodność, jednak w tym ostatnim przypadku olej pełni rolę składnika pomocniczego;
- zapalenie stawów i artroza;
- zapalenie w narządach układu moczowo-płciowego;
- inwazja robaków.
Bardzo szerokie rozprzestrzenienie się chorób wskazuje na niską skuteczność olejku z wiązówki łąkowej. Ale ma lekkie działanie przeciwbólowe i jest w stanie niszczyć bakterie.
Jak zrobić własne masło
W przemyśle hydrolat wiązówki łąkowej o największej zawartości substancji pozyskiwany jest z kwiatów drogą destylacji z parą wodną. Ta metoda nie może być używana w domu. Ekstrakt na bazie rafinowanego oleju roślinnego możesz przygotować tylko we własnym zakresie:
- zebrane kwiaty wsypać do szklanego słoika, pozostawiając trochę miejsca do górnej krawędzi;
- polać surowce olejem słonecznikowym, oliwkowym lub kukurydzianym;
- podgrzewać w łaźni wodnej bez doprowadzania do wrzenia;
- ostudzić, zamknąć pokrywkę i umieścić w ciemnym i ciepłym miejscu do infuzji;
- po dwóch tygodniach odcedź zawartość słoika i przelej płyn do innego pojemnika.
W wyniku wszystkich manipulacji należy uzyskać ekstrakt z kwiatów wiązówki na bazie oleju roślinnego. W aptekach i sklepach najczęściej można znaleźć właśnie taki lek.
Ekstrakt olejowy jest mniej niebezpieczny przy przyjmowaniu doustnym niż hydrolat z wiązówki łąkowej
Jak używać
Przy przyjmowaniu doustnym korzyści płynące z naturalnego olejku z wiązówki łąkowej są wątpliwe, a szkody mogą być znacznie większe, niż byśmy sobie tego życzyli. Zbyt trujące są główne składniki leku, wytwarzane w sposób przemysłowy. Łyżeczka raz dziennie przez miesiąc może być tykającą bombą.
Ale jeśli chodzi o „domowy olej z wiązówki”, wymagania są mniej rygorystyczne. Głównym składnikiem takiego leku jest zwykły rafinowany olej roślinny. Substancje wiązówki znajdują się tam w stosunkowo niewielkich ilościach. Szkodliwymi skutkami mogą być łagodna biegunka. A „odpowiedzialny” za to będzie olej roślinny.
Domowy ekstrakt z wiązówki zażywa się z posiłkiem, łyżeczka raz dziennie. Kurs przygotowawczy 30 dni. Potem robią sobie przerwę na miesiąc.
Ponieważ środek zaradczy może powodować nadmierne pocenie się, lepiej jest przyjmować go w nocy. Albo oblicz czas, aby po zażyciu leku zostać w domu jeszcze przez godzinę.
Sprytniejsze sposoby stosowania oleju z wiązówki łąkowej wymagają znacznie mniejszej dawki:
- spożycie: dziesięć kropli raz dziennie przez miesiąc;
- do kąpieli: 10-15 kropli w ciepłej wodzie;
- do inhalacji: 3-4 krople w inhalatorze lub lampie aromatycznej.
Przy takim dawkowaniu można użyć produkowanego przemysłowo hydrolatu z wiązówki łąkowej.
Przeciwwskazania i możliwe szkody
Nie zidentyfikowano żadnych przeciwwskazań do zewnętrznego stosowania olejku. Jeśli nie ma reakcji alergicznej. Ale to jest indywidualne.
W przypadku stosowania wewnętrznego przeciwwskazań jest znacznie więcej. Jest naturalny dla substancji toksycznych. Oleju z wiązówki nie należy stosować:
- pacjenci z niedociśnieniem;
- kobiety w ciąży;
- osoby z małopłytkowością, czyli niską liczbą płytek krwi;
- osoby ze skłonnością do zaparć.
Jeśli te niuanse nie zostaną wzięte pod uwagę, narzędzie wyprodukowane fabrycznie przyniesie więcej szkody niż pożytku. Może rozrzedzać krew. Środki ściągające znajdujące się w wiązce łąkowej łagodzą biegunki, ale nasilają zaparcia.
Wniosek
Lecznicze właściwości olejku wiązówki są prawdopodobnie mocno przesadzone. W każdym razie, zanim zaczniesz go brać, powinieneś skonsultować się z lekarzem. Możliwe, że ten lek nie tylko nie przyniesie korzyści, ale także wyrządzi szkody.
